Στα τέλη του 19ου αιώνα μερικές αθηναικές εφημερίδες υποστήριζαν ότι οι γυναίκες πρέπει να ασχολούνται με τα οικιακά. Συγκεκριμένα έλεγαν: Η θέση της γυναίκας είναι στην κουζίνα! Τα χρόνια περνούν και οι Ελληνίδες έδωσαν τους αγώνες τους για ισότητα στην κοινωνία, στην δουλειά και στην οικογένεια. Εν έτη 2020, αναρρωτιέμαι για την θέση της γυνάικας στην επαγγελματική κουζίνα. Είναι γενονός ότι υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες στις υψηλές βαθμίδες του κλάδου επισίτισης. Οι αρχιμαγείρισσες του κλάδου είναι ελάχιστές και οι πιστοποιημένες μαγείρισσες λίγες. Μπαίνοντας στην κουζίνα ενός εστιατορίου θα βρείς πολλές εργαζόμενες ως βοηθοί μαγείρων και γενικώς στους δευτερεύοντες ρόλους για την στήριξη της κουζίνας. Βέβαια, όσον αφορά τις ζαχαροπλάστριες η γυναικεία παρουσία υπερτερεί της ανδρικής.
Απο την δική μου εμπειρία ώς σεφ, το πρόβλημα των χαμηλών ποσοστών εργαζόμενων αρχιμαγειρισσών στην Ελλάδα ξεκινά απο τους ίδιους επιχειρηματίες που προτιμούν να συνεργάζονται στην κουζίνα με άνδρες σεφ.
Αρκετές φορές όταν ψάχνω για δουλειά για σεζόν στα νησιά θα πάρω την ίδια απάντηση : Η αγγελία ήταν για άνδρα μάγειρα! Μαχαίρι στην καρδιά της Σεφουλίνας μέσα μου. Και μετά αυτό που ευτυχώς το λένε πιά σπάνια : Μπορείς αν θέλεις να είσαι βοηθός στον Σεφ, αλλά θα βοηθάς και στις άλλες γυναικείες δουλειές στην κουζίνα.
Το μέλλον για τις γυναίκες σεφ όμως υπόσχεται πολλά. Υπάρχει η νέα γενιά Ελληνίδων που παλεύει για να αποδείξει την αξία της. Αυτά είναι νέα κορίτσια που με βραβεία και δυνατή δουλειά, δέιχουν σε ποιό βαθμό μπορεί να φτάσει μιά γυναίκα άν πραγματικά το θέλει. Είναι τα νέα κορίτσια που με σεβασμό στα ελληνικά προιόντα δημιουργούν νέες αυθεντικές γεύσεις με υπογραφή Ελλάδα. Είναι οι Ελληνίδες που θα αποδείξουν στους επιχειρηματίες ότι: ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΣΤΙΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΥΛΗΚΟΥ.
